Ο Άγιος Βλάσιος

Ο Άγιος Βλάσιος έζησε τον 4ο αιώνα, τα χρόνια που ο Αυτοκράτορας Λικίνιος (308-323 μ.Χ.) οδηγούσε το τιμόνι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε τίποτα για την οικογένεια του, ούτε για τα παιδικά του χρόνια. Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι σπούδασε Ιατρική. Υπήρξε δίπλα στους ασθενείς του, παρείχε τις υπηρεσίες στους ασθενείς του χωρίς καμιά αμοιβή, ενώ τους χορηγούσε δωρεάν τα φάρμακα. Όταν μελετούσε το ανθρώπινο σώμα και παρατηρούσε τη σκοπιμότητα όλων των οργάνων, διεπίστωνε ότι όλα αυτά φανερώνουν τη Σοφία του Θεού: «πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμ. 103ος).

Για να φτάσει στο συμπέρασμα αυτό, τον βοηθούσε η συνεχής μελέτη της Αγίας Γραφής. Δεν εξάσκησε την Ιατρική του Επιστήμη ως επάγγελμα, αλλά ως μέσον στο να διακονήσει το συνάνθρωπό του. Αλλά και ο βίος του υπήρξε απλός και ενάρετος. Η ζωή του ήταν αφιερωμένη στο Θεό. Αυτά ήταν αρκετά, ώστε να παραθέσει τη ζωή του εξ' ολοκλήρου στο Θεό, και πολύ σύντομα να αναδειχτεί από το Λαό του Θεού Επίσκοπος Σεβαστείας, μίας περιοχής που βρίσκεται κοντά στον Πόντο.

Ο Λαοπρόβλητος πλέον Επίσκοπος Βλάσιος στάθηκε δίπλα στο ποίμνιό του, αναπτύσσοντας πλούσιο ποιμαντικό έργο, κηρύττοντας την Αγία Γραφή και τα έργα των Απολογητών. Μην ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε στην περίοδο των διωγμών, όπου οι δεκάδες Απολογητές υπήρξαν Πατέρες της Εκκλησίας που απαντούσαν στους διώκτες των Χριστιανών και εμψύχωναν τους πιστούς να μη φοβηθούν το Μαρτύριο για το Χριστό.

Η ψυχή του Αγίου μας επιθυμούσε την απόλυτη ηρεμία και την πλήρη αφιέρωσή του στο Θεό. Έτσι λοιπόν εγκατέλειψε την έδρα του στη Σεβάστεια και αναζήτησε ένα έρημο μέρος για να ασκητέψει. Σαν τόπο διαμονής του επέλεξε το Άργαιο Όρος, πλησίον της περιοχής της Καππαδοκίας, όπου ασκήτεψε σε μία σπηλιά μαζί με τα άγρια ζώα, τα οποία η χάρις που είχε αποκτήσει ο Άγιός μας, ήταν ικανή να ημερεύει· μάλιστα, εάν πρώτα δεν του έγλυφαν το χέρι δεν απομακρύνονταν.

Τα χαρίσματα του Αγίου Βλασίου είχαν φτάσει στους Χριστιανούς των γύρω περιοχών, με αποτέλεσμα να τον επισκέπτονται διαρκώς και να ζητούν την ευχή και τις συμβουλές του. Δεν άργησε ο καιρός, βέβαια, που οι διώκτες των Χριστιανών έβαλαν τον Άγιο Βλάσιο στο ερεβώδες στόχαστρό τους. Κάποιοι κυνηγοί έχοντας δει τον Άγιό μας να είναι μαζί με τα άγρια ζώα και αυτά να του γλύφουν τα χέρια, ενώ εκείνος προσευχόταν στο Χριστό, ενημέρωσαν τον Έπαρχο της περιοχής, ονόματι Αγρικόλα, για το θέαμα αυτό. Αυτός με τη σειρά του διέταξε να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν ενώπιόν του.

Ο Άγιος Βλάσιος με χαρά και με ευχαριστίες στο Θεό που θα βρισκόταν σε λίγο μαζί Του, ακολούθησε τους στρατιώτες του Επάρχου που πήγαν να τον συλλάβουν. Στο δρόμο, όπως προχωρούσαν, πολλοί από τους ειδωλολάτρες στρατιώτες θαύμαζαν τις αρετές του και τελικά πίστεψαν στο Χριστό, αλλά και πολλοί ασθενείς γίνονταν καλά με τις προσευχές του Αγίου Βλασίου, όπως όταν θεράπευσε το μονάκριβο παιδί μίας χήρας μητέρας, στο οποίο κατά την ώρα που εκείνο έτρωγε ψάρι, ένα κόκαλο του κάθισε στο λαιμό. Φτάνοντας στη Σεβάστεια οι στρατιώτες ενημέρωσαν τον Έπαρχο για την άφιξή τους κι εκείνος διέταξε χωρίς δεύτερη κουβέντα να φυλακίσουν τον Άγιό μας.

Την επομένη ο Έπαρχος διέταξε να του φέρουν ενώπιόν του τον Άγιο Βλάσιο. Το αποτέλεσμα της στιχομυθίας που έλαβε χώρα μεταξύ των δύο ανδρών, υπήρξε η άρνηση του Αγίου Βλασίου να υποταγεί και να θυσιάσει στα είδωλα. Τότε ο Έπαρχος τον έστειλε στα βασανιστήρια μαστιγώνοντάς τον αλύπητα, γεμίζοντας το σώμα του με πληγές. Αλλά βλέποντας ότι ο Άγιός μας δεν υπέκυψε στο να υποταχτεί στα είδωλα, άρχισαν ξανά με μεγαλύτερο μένος να του ξεσχίζουν τις σάρκες, προκειμένου να τον κάνουν να πονέσει, μήπως και αλλάξει γνώμη και ασπαστεί τα είδωλα.

Την επομένη τον απείλησε ο Έπαρχος για πολλαπλή φορά, εάν δεν αλλάξει γνώμη και δεν ασπαστεί τα είδωλα, ότι θα τον ρίξουν μέσα στην ίδια λίμνη, όπου στο παρελθόν είχαν μαρτυρήσει οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες. Έτσι, μόλις τον έριξαν στα νερά της λίμνης, έμεινε καθισμένος σώος και αβλαβής πάνω σε αυτά, ωσάν να βρισκόταν στη στεριά.

Πολλοί ειδωλολάτρες βλέποντας το θαύμα αυτό έπεφταν μέσα στη λίμνη και αμέσως έβρισκαν τραγικό τέλος. Μετά από το γεγονός αυτό, ο Έπαρχος έδωσε εντολή να αποκεφαλίσουν τον Άγιο. Την 11η Φεβρουαρίου 316, ο Άγιος Βλάσιος αποκεφαλίστηκε από τους στρατιώτες του Έπαρχου Αγρικόλα. Η Εκκλησία μας τον κατέταξε στο Χορό των Αγίων και τον τιμάει την 11η Φεβρουαρίου.

Ἀπολυτίκιον

Φερωνύμως βλαστήσας, ὡς δένδρον εὔκαρπον, ἱεράρχα Κυρίου Βλάσιε ἔνδοξε, μαρτυρίου τοὺς καρποὺς κόσμῳ προήγαγες καὶ θαυμάτων δωρεάς ἀναβλύζεις δαψιλῶς, ὡς θεῖος ἱερομάρτυς τοῖς καταφεύγουσι πάτερ τῇ ἀντιλήψει τῆς πρεσβείας σου.

Κοντάκιον

Ὁ θεῖος βλαστός, τό ἄνθος τό ἀμάραντον, ἀμπέλου Χριστοῦ, τό κλῆμα τό πολύφορον, θεοφόρε Βλάσιε, τούς ἐν πίστει τιμῶντας τήν μνήμην σου, εὐφροσύνης πλήρωσον τῆς σῆς, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπέρ πάντων ἡμῶν.